۱۳۹۴ آذر ۱۵, یکشنبه

شصت و شیش شونزده

ديدي بعضي وقت‌ها يك نفر یک طوری، دیگر در زندگی ات نیست که تَوَهم مي‌زني كه اين آدم اصلاً وجود داشت يا من ساختمش؟ البته اين سؤالي است كه كاملاً بيخودي از خودت مي‌پرسي. وگرنه تمام عكس‌ها و نوشته‌هاي بايكوت‌شده كه دلت نيامده بريزي‌شان دور يك جايي قايمشان كردي، ولي طوري رفتار مي‌كني انگار اصلاً وجود ندارند و از اول هم نداشتندو اينكه توو صفحه ی  دوست‌هاي مشتركتان نمي‌روي مبادا چيزي از آن نفر ببيني، اينكه خيلي آهنگ‌ها را تا مدتها بعد از آب‌شدنش هم گوش نمي‌كنی، يعني آن نفر بوده، و حالا نيست. اينكه يك حفره‌ي بي‌ريخت تويت مانده يادگاري آن نفر، كه هنوز هم پر نشده و اگر مثل من خیلی دیر یک نفر به دلت بنشیند شاید هیچ وقت هم پر نشود،این يعني كه  آن آدم يك روزي وجود داشته، و حالا لابد ندارد. و تمرین می کنی هرروز تا با این نبودن کنار بیایی. با اینکه خوب می دانی هردوی تان برای حتی فقط یکبار دیگر هم را دیدن میمیرید و زنده می شوید.
نویسنده : ناشناس
آهنگ متن : قطعه شالیزار از سیامک آقایی
 

۷ نظر:

  1. الان باید برم قطعه شالیز از سیامک آقایی رو دانلود کنم؟ خوب لینک میدادی
    اییییییش

    پاسخحذف
  2. اینو لینک بده مردم راحت دسترسی پیدا کنن به حالت
    https://soundcloud.com/mehrdxd/shalizar-siamak

    پاسخحذف
  3. :دی لینک رو هم قرار باشه من بدم بد عادت میشین :دی

    پاسخحذف
  4. چرا بهم پیام ندادی که آپدیت کردی؟ :| دیر رسیدم :@

    -سعید کیانی :P

    پاسخحذف
  5. می تونی سیمان بریزی توی اون حفره هه. البته مدتی بعد قسمت های انسانی وجود نداره. همش میشه سیمان و سخت.

    پاسخحذف