خسته م
اینقدر خسته ام که حوصله ندارم تو را در آغوش او
تصور کنم
و بعد بنشینم از غم نبودنت در آغوش من
و از غم بودنت در آغوش او
بنویسم
و بعد گریه کنم
خسته تر از آنم
که خاطراتمان را مرور کنم
و غصه بخورم
خسته تر از آنم که برای رفتنت
مرثیه بسرایم
از وقتی که رفته ای
حوصله ی هیچ چیز را ندارم
حتی حوصله نبودنت در کنارم
از وقتی رفته ای
حافظه ام ضعیف شده
رفتنت را هم به یاد نمی‌آورم
برگرد
مثل همان روز
که در خیابان
یک لحظه
برگشتی
و چشمانت...
میبینی؟
قرار بود یادم برود همه چی
یادم رفت که قرار بود از یادم بروی
ببخش
نمیشود
